Czy płeć wpływa na motywację do pracy? Wyniki badań WASE
W najnowszym badaniu motywacji zawodowej przeprowadzonym przez WASE sprawdzono, czy kobiety i mężczyźni kierują się tymi samymi powodami, podejmując pracę.
Wyniki pokazują, że różnice istnieją, ale wynikają z warunków społeczno-kulturowych, a nie z samej płci. Kobiety częściej są obciążone obowiązkami domowymi, co zmniejsza ich możliwości pełnego zaangażowania zawodowego. Jednocześnie bardziej cenią atmosferę pracy, zaufanie i poczucie sensu.
Największa różnica dotyczy oceny wynagrodzenia — 41% kobiet uważa swoją pensję za nieadekwatną (o 15 p.p. więcej niż mężczyźni). Kobiety też częściej zgłaszają brak perspektyw rozwoju.
Badanie podkreśla, że firmy, które chcą wspierać równość, powinny zadbać o transparentne zasady wynagradzania, jasne ścieżki awansu i elastyczne formy pracy. To podstawa budowy środowiska, które motywuje wszystkich niezależnie od płci.
Czy kobiety i mężczyźni chcą pracować z tych samych powodów?
To kolejny artykuł prezentujący wyniki badań nad motywacją zawodową, prowadzonych przez Wydział Ekonomiczny WASE pod kierownictwem dr hab. inż. Artura Kisiołka. Tym razem zespół badawczy — razem ze studentami i absolwentami Sekcji Ekonomicznej — sprawdził, czy kobiety i mężczyźni różnią się pod względem powodów, dla których podejmują pracę.
Czy płeć wpływa na motywację do pracy?
Badanie 460 osób wykazało, że mężczyźni częściej niż kobiety deklarują gotowość do pracy ponad minimum. Taką postawę potwierdziło 56,1% mężczyzn i 41,3% kobiet. Na pierwszy rzut oka można by uznać, że panowie są bardziej skłonni do dodatkowego wysiłku — ale wyjaśnienie tkwi w szerszym kontekście.
W Polsce nadal funkcjonuje tradycyjny podział ról domowych. Kobiety, mimo że pracują zawodowo, wciąż wykonują więcej obowiązków domowych. Według GUS poświęcają na nie średnio dwa razy więcej czasu tygodniowo niż mężczyźni. To ogranicza ich możliwości pełnego zaangażowania w pracy.
To nie brak ambicji, lecz nadmiar zadań
Kobiety częściej niż mężczyźni wskazują na poczucie sensu pracy, dobrą atmosferę i relacje jako główne motywatory. Szczególnie ważne są dla nich:
- uczciwe traktowanie (86,4%),
- dobre relacje z przełożonymi (75,4%),
- zaufanie w zespole (71,9%).
Natomiast najbardziej widoczną różnicą między płciami jest ocena wynagrodzenia.
41% kobiet uważa, że ich pensje są nieadekwatne do wysiłku — to aż o 15 punktów procentowych więcej niż u mężczyzn. Kobiety także częściej odczuwają brak możliwości rozwoju (39% vs 22%).
Te dane potwierdzają istnienie luki płacowej, ale także pokazują jej psychologiczny efekt: jeżeli ktoś czuje się niesprawiedliwie wynagradzany, trudniej mu o entuzjazm i zaangażowanie.
Nie psychologia, lecz kultura
Najważniejszy wniosek? Motywacja zawodowa zależy od płci nie z powodów biologicznych, ale społeczno-kulturowych. Kobiety i mężczyźni mają podobne potrzeby rozwoju czy osiągania celów, lecz funkcjonują w innych warunkach.
Co powinni zrobić pracodawcy?
Badania wskazują kilka kluczowych kroków:
- analizować poziom wynagrodzeń pod kątem równości,
- dbać o jasne ścieżki awansu,
- umożliwiać elastyczne formy pracy,
- dostosować kulturę organizacyjną do wartości, a nie tylko efektywności.
Taki model wspiera autentyczną motywację i buduje zdrowe, równościowe środowisko pracy.